Rozdział 52

Nadeszły święta. Te dni minęły bardzo szybko. Może dlatego, że przez ostatnie tygodnie dużo się działo. Nie mam pojęcia.

Na zewnątrz pogoda była piękna. Słońce świeciło ostro, tak jak może świecić zimowe słońce. Drzewa pokryte białym śniegiem jak pierzyną, gałęzie uginały się pod jego ciężarem, lekko poruszające się na zimowym cierpkim wietrze. Szron w tym roku często oplatał gałązki, ponieważ zima była wyjątkowa - bardzo mroźna. Zwały śniegu pokrywały dachy domów i innych budynków, spod których wystawały sople lodu zwisające do ziemi. Śniegowa pierzyna dosłownie wszystko pokryła. Nie pamiętam zimy z tak dużą ilością śniegu. Mienił się blaskiem promieni słonecznych, szczególnie na zamarzniętym stawie w parku.

Przebudziłam się dosyć wcześnie, ale nie miała zamiaru zrywać się od razu z łóżka. Postanowiłam poleżeć jeszcze pod cieplutką kołdrą. Jak tylko pomyślałam o nadchodzących dniach na mojej twarzy pojawiał się szeroki uśmiech. Zawsze lubiłam święta odkąd pamiętam. Moja rodzina zawsze celebrowała tradycje. Starannie ubierana choinka, 12 potraw na stole, wyczekiwanie z zapartym tchem w oknie na pierwszą gwiazdkę, wspólna wycieczka o północy na pasterkę. Kocham tą całą atmosferę, spotkanie z rodziną, no i oczywiście prezenty.
Po piętnastominutowych refleksjach postanowiłam udać się do łazienki i zejść na śniadanie, które miałam zamiar samodzielnie przygotować. Poranna toaleta spowodowała zwiększenie mojego znakomitego humoru. Ubrana w zwykłe jeansy, biały top i szary rozpinany sweter udałam się na śniadanie. Marzyła mi się pyszna jajecznica z bekonem i szklanka pomarańczowego soku. Przygotowałam owy specjał, po czym rozpoczęłam degustację. "Niebo w gębie" - pomyślałam. To jeden z najsympatyczniejszych poranków.

***parę godzin później***

- gotowa? - spytał Harry, obejmując mnie od tyłu, opierając brodę na moim obojczyku

- myślę, że tak - uśmiechnęłam się do swojej zapakowanej walizki, gotowej w podróż, potem zwróciłam się do chłopaka - zapakowałeś bilety?

- tak

- niczego nie zapomnieliśmy? - panikowałam przed wyjściem

- nie kochanie, wszystko mamy - zapewniał mnie

- Harry! A bilety do Polski?

- są w bocznej kieszeni - rzekł całując mnie w szyję.

Zeszliśmy na dół, gdzie ubrałam na siebie płaszcz, wzięłam do ręki torebkę i wyszłam przed dom. Chłopcy zapakowali walizki do samochodu i nadszedł czas jechać. Pożegnaliśmy się wszyscy z Niall'em, bo on jako jedyny leci samolotem. Reszta w tym ja jedziemy pociągiem.

- widzimy się po świętach na sylwestrze - rzekłam stojąc na dworku i czekając na pociąg

- i moich urodzinach - wtrącił Lou

- tak, tak - odparłam.

Usłyszeliśmy komunikat, że pociąg do Holmes Chapel odjeżdża za 20 minut i pasażerowie proszeni są do jak najszybszego znalezienia się w pociągu.  Pożegnaliśmy się z chłopcami, ponieważ Liam miał 10 minut po nas a Lou i Zayn jechali tym samym 30 minut później. 

Podróż minęła bardzo szybko. Nie wiadomo kiedy a znaleźliśmy się przed rodzinnym domem Harrego. Wszedliśmy do domu. Wstrząsnęliśmy się w progu, otrzepując z mokrych płatków śniegu, wciąż uparcie przyklejonych do naszych ubrań. Zrzuciliśmy płaszcze na wieszak i poszliśmy do salonu. Z radia dobiegała muzyka Shakin Stevens - "Merry Christmas Everyone".

...We're gonna have a party tonight
I'm gonna find that girl
Underneath the mistletoe, we'll kiss by candlelight

Snow is falling, all around me
Children playing, having fun
It's the season, love and understanding
Merry Christmas everyone
Merry Christmas everyone
Oooh merry Christmas everyone

Ooooooooh
Snow is falling, all around me
Children playing, having fun
It's the season, love and understanding
 Merry Christmas everyone...

W salonie na kanapie siedział ojczym Harrego Robin. Gdy nas zauważył wstał szybko i podszedł do nas i uściskał się z nami. Następnie zawołał Anne, która po chwili wyszła z kuchni. 

- cześć mamo

- witaj Anne - przywitałam się.

Hazza zaniósł nasze walizki na górę a ja udałam się do kuchni. Anne krząta się w kuchni, kusząc wszystkich zapachami, które z niewiadomych powodów stają się zupełnie wyjątkowe właśnie dzisiaj, ponieważ jest wigilia.

- może pomóc? - spytałam

- no coś ty jesteś tu gościem

- to żaden problem - powiedziałam zakładając na siebie fartuch.

Pomagałam jej a w tym czasie rodzeństwo ubierało choinkę (czyt. Gamma i Harry). Później nakryłyśmy do stołu. Najpierw biały obrus, porcelanowe talerze i sztućce. Nie zapominając o dodatkowym nakryciu, dla osoby, która nieoczekiwanie może się zjawić. Rozstawiłyśmy elegancko potrawy na stole. Zapaliłyśmy świece a po chwili zasiadaliśmy do stołu. Pomodliliśmy się, a następne złożyliśmy nawzajem życzenia, łamiąc się opłatkiem. 

Kolacja była pyszna, ale już po drugim daniu byłam syta. Następnie przyszedł czas na rozpakowanie prezentów i w między czasie śpiewaliśmy kolędy. W miłej, spokojnej atmosferze minął nam cały wieczór. Zmęczeni i zadowoleni położyliśmy się spać.

____________________________________________________________________

HEY!!!

Wszyscy wiemy, że zbliżają się święta. Dlatego z tej okazji chcę wszystkim moim czytelnikom i nie tylko złożyć najskrytsze życzenia. Niechaj spełnią wam się wszystkie marzenia i co tylko zapragniecie. Dużą górę prezentów i cudowną atmosferę w te wyjątkowe dni. No jeszcze, żeby każda w swoim życiu w końcu spotkała chłopców z 1D. 

Następny rozdział pojawi się po świętach, no chyba, że uda mi się coś napisać, abym mogła to wstawić wcześniej. Czekam na wasze komentarze.

Wesołych Świąt!!!