Rozdział 43

***dwa tygodnie później***

Dzisiaj w końcu wychodzę ze szpitala. Lekarz powiedział, że wszystko jest w porządku i nie muszę tu dłużej przebywać. Mam tylko co jakiś czas zgłaszać się w Londynie do lekarza na kontrolne badania, aby sprawdzić czy nic złego się nie dzieje.

Spakowana i gotowa wraz z Harrym udałam się windą na dół i wprost do taksówki, którą pojechaliśmy na lotnisko. Podróż minęła nam spokojnie, lecz gorzej było jak wyszliśmy z samolotu. Na lotnisku Heathrow stało pełno ludzi. I moich i Harrego fanów z transparentami jak to nas kochają, że są z nami itp. Rozdaliśmy autografy i porobiliśmy z nimi zdjęcia. Po nie całej godzinie wsiedliśmy do taksówki i pojechaliśmy do domu. 20 minut później byliśmy na miejscu. Harry zapłacił kierowcy i razem z walizkami ruszyliśmy do drzwi. Przekręciłam klucze w zamku i weszliśmy do środka.  Zostawiliśmy bagaż w korytarzu dziwiąc dlaczego jest tak cicho w domu, w którym zawsze coś się dzieje. Udaliśmy się do salonu, ale tak nie było nikogo. Dopiero po chwili ujrzeliśmy chłopaków grających w piłkę na trawniku w ogrodzie. Skierowaliśmy się do nich a kiedy nas zobaczyli dosłownie rzucili się na nas. 

- chłopcy dusicie - jęknęłam gdy byłam otoczona całą piątką

Od razu się odsunęli a ja ruszyłam i przytuliłam Aśkę.

- gratuluję - szepnęłam jej do ucha

- dziękuje - odpowiedziała.

Następnie przytuliłam Niall'a. Na początku był trochę zaskoczony, ale po chwili objął mnie rękami.

- gratuluje - rzekłam - opiekuj się nią.

A kiedy tylko się odsunęłam pogroziłam mu.

- spróbuj ją tylko skrzywdzić a będziesz miał ze mną do czynienia

- nie martw się zaopiekuje się nią - powiedział po czym ucałował Aśkę

- dobra idę się rozpakować - ruszyłam w stronę schodów

- idę z tobą.

Razem z kuzynką udałam się na górę. Zaczęłam rozpakowywać walizkę a ona położyła się na łóżku.

- i jak jest z Niall'em? - spytałam

- cudownie, on jest cudowny. Nigdy nie spotkałam takiego chłopaka jak on a uwierz znam ich trochę. Na każdym kroku pokazuje jaka jestem dla niego ważna i jak bardzo mnie kocha. Jestem taka szczęśliwa

- widzę kochana widzę, w końcu udało się, że nasz irlandczyk ma dziewczynę - zaśmiałam się

- bardzo śmieszne, ale szkoda że już za tydzień wyjeżdżam

- co? - krzyknęłam

- no wiesz koniec wakacji i ostatni rok szkoły - powiedziała.

Podleciałam do ściany, na której wisiał kalendarz i nie dowierzałam.

- no super - jęknęłam

- co się stało? - zapytała zaniepokojona podchodząc do mnie

- za tydzień jest 29 sierpnia i urodziny Liam'a trzeba coś przygotować a kompletnie nie wiem co - odparłam siadając na łóżku

- nie martw się coś wymyślimy. Spytajmy się chłopaków może oni mają jakiś pomysł - z tym stwierdzeniem udałyśmy się na dół.

Chłopcy siedzieli w ogrodzie i o czymś zawzięcie gadali a w rękach trzymali...piwo. Już szaleją. Oczywiście mają wolne, ale na szaleństwo będzie jeszcze czas.

- dziewczyny chcecie? - spytał się nas Lou pokazując puszkę piwa

- ja podziękuje dzisiaj wyszłam ze szpitala, więc rozumiecie

- a ja z chęcią się napiję - rzekła siadając na kolanach blondyna.

Zrobiłam to samo co ona tylko, że w porównaniu do niej usiadłam na kolanach Harrego.

- gdzie jest Liam? zapytałam

- pojechał do Dan, bo właśnie wróciła - odpowiedział Zayn

- to super a wiecie co jest za tydzień?

- sobota - powiedział Louis

- to też, ale również urodziny Liam'a i trzeba by coś zrobić nie sądzicie

- oczywiście impezka - krzyknął zadowolony Lou

- ale po za domem, aby niczego nie podejrzewał

- w klubie? - spytał Zayn

- tak zajmiesz się tym - rzekłam na co on pokiwał głową

- Louis zajmiesz się asortymentem

- tak jest - zasalutował

- Niall i Asia wy zajmiecie się jedzeniem, ja z Harrym listą gości a dekoracje zrobimy wszyscy. Zadzwonię jeszcze po dziewczyny to nam pomogą.

Po rozdzieleniu zadań rozmawialiśmy, śmialiśmy się z żartów Lou. Niall nawet poleciał po gitarę i śpiewaliśmy najróżniejsze piosenki. Około północy zmęczeni rozeszliśmy się do swoich pokoi.  

Następnego ranka obudziłam się wyspana zważając na to, że długo nie spałam. Wywlokłam się z łóżka, zarzuciłam na siebie niebieski szlafrok i udałam się do łazienki, gdzie umyłam zęby, przemyłam twarz wodą i rozczesałam swoje długie brązowe włosy, które później zaplotłam w warkocza. Wróciłam do pokoju po ubrania i z powrotem poszłam do łazienki się ubrać. Zeszłam na dół, gdzie w kuchni siedziała nasza zakochana para i Liam. 

- cześć - przywitałam się

- cześć

- co jemy? - spytałam

- to co zrobisz - odpowiedział Niall

Podeszłam do lodówki z której wyciągnęłam składniki na jajecznicę i zabrałam się do roboty. Kiedy smażyłam cebulę usłyszałam dzwonek do drzwi. 

- otworzy ktoś? - ale nikt nawet nie raczył ruszyć tyłka, aby otworzyć drzwi - Liam popilnujesz chwilę zaraz wrócę.

Poszłam do korytarza i złapałam za klamkę a kiedy otworzyłam drzwi zamurowało mnie.

- co ty tu robisz?

- to już własnego brata nie przywitasz

- Max wchodź - ten wszedł do środka ciągnąc za sobą walizkę

- powiesz po co tu przyleciałeś i czy rodzice wiedzą, że tu jesteś?.

Te stał i milczał. Już wiedziałam, że nic nie wspomniał mamie ani tacie, że leci do mnie.

- no ładnie Max! co ci odbiło, aby tu przylecieć i to sam nie mówiąc nikomu o tym

- ty nic nie rozumiesz ja tam nie mogłem już wytrzymać. Cały czas się o coś kłócą. Nie mam dnia, aby nie krzyczeli na siebie. Oczywiście ty sobie wyjechałaś i masz spokój a ja muszę wysłuchiwać tego codziennie - krzyknął

- Max - szepnęłam i przytuliłam go do siebie. Współczułam mu tego wszystkiego. Nie wiedziałam jak jest w domu, ale po tym co mówi musi być naprawdę nieciekawie. Nie miałam pojęcia, że między nimi jest tak źle. Kiedy byłam u nich kilka miesięcy temu wszystko wyglądało dobrze. Nie przypuszczałam, że mogą coś ukrywać i to przed własną córką.

 - przepraszam nie wiedziałam - rzekłam- może jesteś głodny? Na stole powinna stać jajecznica.

Odsunął się ode mnie i ruszył do kuchni. Postanowiłam, że zadzwonię do mamy jak tylko zjemy śniadanie. Usłyszałam za plecami kogoś kto schodził ze schodów. Odwróciłam się i ujrzałam zaspanego jeszcze Harrego w samych bokserkach.

- Kate co to za hałasy, coś się stało? - spytał tym swoim zachrypniętym głosem

- nic się nie stało kocie. Mamy niespodziewanego gościa - powiedziałam w między czasie całując go w usta

- co jakiego gościa - automatycznie się przebudził

- przyleciał mój brat.

Ten bez słowa pognał na górę i zniknął w swoim pokoju. Zaś ja skierowałam się na śniadanie.

____________________________________________________________________

Hey! Nawet długi mi wyszedł. Mam nadzieję, że się spodoba. Czekam na wasze komentarze. 

Pamiętacie starą zasadę:

CZYTACIE = KOMENTUJECIE.

 

15 komentarzy = NOWY ROZDZIAŁ

Do następnego!!!