Rozdział 41

Obudziłam się po raz kolejny tej nocy. Spojrzałam na zegarek, który wskazywał 4 nad ranem. Wiedziałam, że już nie zasnę, więc wstałam i zauważyłam stojąca w kącie pokoju gitarę. Wzięłam ją i wyszłam na balkon. Usiadłam wygodnie na krześle i zaczęłam grać. Uderzałam palcami o struny wczuwając się w muzykę coraz bardziej. Zawsze gdy coś mnie martwiło czy szło źle zaczynałam grać. Za każdym razem uciekałam w świat muzyki. Gdzie nie musiałam myśleć o rzeczach przyziemnych tylko mogłam, chociaż przez chwilę żyć w innym świecie bez zmartwień. Patrzyłam jak wschodzi słońce, ptaki zaczynają swój śpiew i wszystko budzi się do życia. Nagle poczułam na ramieniu czyjąś dłoń. Wystraszona aż podskoczyłam na krześle.

- nie bój się - powiedział tym swoim zachrypniętym głosem jaki miał zawsze po przebudzeniu

- mógłbyś się tak nie skradać, przez ciebie o mało nie dostałam zawału

- przepraszam - rzekł i usiadł obok na drugim krześle - co to było? - zapytał

- ale co?

- to co przed chwilą grałaś

- nowa piosenka

- a zagrałabyś jeszcze raz

- a podasz mi tą kartkę - wskazałam na leżącą na podłodze kartkę.

Harry podniósł i mi ją podał. Zaczęłam grać a chwilę potem też śpiewać. (piosenka)

Skies are crying
I am watching
Catching teardrops in my hands
Only silence as it's ending,
Like we never had a chance
Do you have to, make me feel like
There is nothing left of me?

You can take everything I have
You can break everything I am
Like I'm made of glass
Like I'm made of paper
Go on and try to tear me down
I will be rising from the ground
Like a skyscraper!
Like a skyscraper!

As the smoke clears
I awaken, and untangle you from me
Would it make you feel better
To watch me while I bleed?
All my windows, still are broken
But I'm standing on my feet

You can take everything I have
You can break everything I am
Like I'm made of glass
Like I'm made of paper
Go on and try to tear me down
I will be rising from the ground
Like a skyscraper!
Like a skyscraper!

 Go run, run, run
I'm gonna stay right here
Watch you disappear, yeah
Go run, run, run
Yeah it's a long way down
But I am closer to the clouds up here

You can take everything I have
You can break everything I am
Like I'm made of glass
Like I'm made of paper, Oh
Go on and try to tear me down
I will be rising from the ground

Like a skyscraper!
Like a skyscraper!
Like a skyscraper!
Like a skyscraper!
Like a skyscraper!

Skończyłam grać a Harry nadal się we mnie spatrywał.

- to było piękne

- jeszcze nie skończona - rzekłam

- ale i tak mi się podoba.

Posiedzieliśmy jeszcze jakiś czas rozmawiając o wielu rzeczach. Gdy budzik zaczął dzwonić wskazując 7:00 wróciliśmy do pokoju. Harry wyłączył zegarek a ja zabrałam przygotowany wczorajszy zestaw i udałam się do łazienki. Wykonałam poranną toaletę i zeszłam na dół na śniadanie. W kuchni nie zastałam nikogo, więc postanowiłam zrobić wszystkim coś do zjedzenia. Zrobiłam naleśniki, tosty i przeróżne kanapki i do tego każdemu ulubioną herbatę. Gdy kończyłam nakrywać stół na dół zeszli całe One Directon i dziewczyny. W spokoju zjedliśmy śniadanie a następnie udałam się z Harrym po nasze walizki. To samo zrobili Zayn i Safaa.

Kiedy staliśmy już w korytarzy podleciała do mnie Aśka i przytuliłam maocno szepcząc mi do ucha.

- nie załamuj się zobaczysz wszystko będzie dobrze

- dziękuje - odparłam.

Po niej przytulili mnie pozostali mówiąc, że wszystko będzie dobrze.

Gotowi skierowaliśmy się w stronę drzwi.

- poczekajcie zawiozę was - krzyknął Lou.

Całą piątką wpakowaliśmy się do samochodu i pojechaliśmy na lotnisko. Gdzie pożegnaliśmy się i ja z Hazz poszliśmy do jednego samolotu a Zayn z siostrą do drugiego lecącego do Bradford.

***oczami Niall***

 

Po wyjściu Kate, Hazzy, Safy i Zayn'a każdy rozszedł się w swoją stronę. Wszedłem do swojego pokoju i usiadłem na łóżku. Od kilkunastu dni głowę zaprząta mi jedna myśl a raczej jest to osoba o imieniu Asia. Od samego początku jak tylko przekroczyła próg domu i ujrzałem ją spodobała mi się. A z każdym dniem podobała mi się bardziej. Im lepiej ją poznawałem tym coraz więcej o niej myślałam. Nie oszukujmy się zakochałem się w pięknej blond dziewczynie. Tylko co ja mogę zrobić, jeśli ona nie odwzajemnia moich uczuć. Nie mogę tak dłużej czekać i zastanawiać się czy też coś do mnie czuje czy nie. 

Wstałem i udałem się do jej pokoju. Stanąłem przed drzwiami i już miałem zapukać, ale niespodziewanie drzwi otworzyły się a w nich stanęłam właśnie ona. 

- Niall, hey co ty tu robisz? - spytała

- przyszedłem...chciałem porozmawiać...to znaczy muszę ci o czymś powiedzieć

- proszę.

Wszedłem i zamknąłem drzwi. Aśka usiadła na łóżku a ja kroczyłem po pokoju lekko zdenerwowany, bo nie wiedziałem od czego zacząć.

- Niall możesz tak nie krążyć i powiedzieć o co ci chodzi?

- bo ja chyba...zakochałem się

- to wspaniale, dziewczyna ma szczęście, że może być z takim wspaniałym chłopakiem jak ty

- Asia, ale ja zakochałem się w tobie...kocham cię

- Niall ja... 

- przepraszam - wstałem kontynuując - co ja sobie myślałem, że taka dziewczyna jak ty może coś do mnie czuć. Proszę zapomnij o tym

- Niall ja chciałam powiedzieć, że też cię kocham.

Czy ja dobrze usłyszałaem czy ona powiedziała, że mnie kocham. Stałem się najszczęśliwszym człowiekiem pod słońcem. Nie myśląc dłużej podszedłem do niej i pocałowałem ją co odwzajemniła. Kiedy oderwaliśmy się od siebie spojrzałem się w jej brązowe oczy i spytałem.

- zostaniesz moją dziewczyną?

- tak - odpowiedziała i nasze usta znów złączyły się w pocałunku.

____________________________________________________________________

Na wstępie chcę wam bardzo mocno przeprosić, że tak długo nic nie wstawiałam, ale przez ten czas byłam chora i nie miałam siły ani ochoty na pisanie a potem gdy wyzdrowiałam to musiałam jechać do szkoły i całe dnie siedzieć na wykładach. Dlatego zrozumcie mnie i mam ogromną nadzieję, że tak mocno się na mnie nie gniewacie. 

 

A teraz zapraszam do czytania nowego rozdziału i pozostawianiu komentarzy z opiniami. 

 

Jeszcze raz was ogromnie 

PRZEPRASZAM.